Archive for 10/20/13
Η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται από τη μόνιμη τάση να αυξηθούν οι ώρες και οι περίδοι ανέσεως για τον σύγχρονο άνθρωπο. Επειδή η τεχνολογική πρόοδος μάς παρέχει τέτοια δυνατότητα και ακόμη τη δυνατότητα τελειότερων και περισσότερων ανέσεων, όλοι αγωνίζονται να μειώσουν τις ώρες εργασίας και να αυξήσουν τις ώρες της αδείας, της ψυχαγωγίας και ανέσεως. Βέβαια οι σημερινοί όροι εργασίας είναι συχνά πολύ πιο δυσμενείς από εκείνους παλαιοτέρων εποχών˙ οι δε συνθήκες, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις με τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και στα μεγάλα εργοστάσια με τους θορύβους, τη μονότονη εργασία, την πληκτική και συχνά όχι καθαρή ατμόσφαιρα, αυξάνουν υπερβολικά τον κόπο και επιδρούν δυσμενώς στη διάθεση και στην υγεία των εργαζομένων. Όμως είναι αληθινό και το άλλο: Η μόνιμη δίψα του ανθρώπου για την ανάπαυση και την άνεση έχει ενταθεί. Η τεχνολογική πρόοδος, που μας παρέχει τη δυνατότητα περισσότερων ανέσεων, μεγαλώνει αυτή τη δίψα και αποδυναμώνει τη διάθεση και όρεξη για τον κόπο και την εργασία. Η εργασία είναι εντολή του Θεού
Είναι γνωστό ότι ο Δημιουργός Θεός, ο οποίος γνωρίζει περισσότερο από κάθε άλλο τα βάθη της ψυχής μας και τι ακριβώς συμβάλλει στην πρόοδό μας, νομοθέτησε ευθύς εξ αρχής την άπονη εργασία. Έβαλε τους πρωτοπλάστους στον Παράδεισο της μακαριότητας με την εντολή «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» (Γεν. β΄ 15) να τον καλλιεργούν, να τον φροντίζουν και να τον φυλάττουν από τα πτηνά, τα ζώα και τα θηρία. Και αυτό παρόλον ότι οι πρωτόπλαστοι τα είχαν όλα άφθονα και δεν είχαν ανάγκη να εργάζονται, ώστε να εξοικονομούν τα «προς το ζήν». Ούτε βέβαια ο Παράδεισος χρειαζόταν φύλαξη. Όμως ο Θεός έδωσε αυτή την εντολή, διότι εργασία και φύλαξη του Παραδείσου ήταν μεν εντελώς ανώδυνα και χωρίς ταλαιπωρία, αλλ’ απολύτως αναγκαία για την ομαλή ψυχοσωματική λειτουργία του λογικού δημιουργήματός του. Διότι ο Θεός γνώριζε ότι η ανθρώπινη φύση «αργείν ουκ ανέχεται, αλλά προς κακίαν αποκλίνει ραδίως», όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος. Υπήρχε φόβος να αποσκιρτήσει ο άνθρωπος από τον θεό, λόγω της «υπερβαλλούσης ανέσεως» και «ηδονής», τις οποίες απολάμβανε στον θαυμάσιο εκείνο τόπο της μακαριότητος και απολαύσεως*.
Posted in
διδαχές
