Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς... Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ Του Θεού ελέησον ημάς...

Archive for 01/28/15

Ὁ δεσπότης πάνω στὴν καρότσα!

Ὁ Σιατίστης ντώνιος: Ἕνας γιος ρχιερες
Στέλιο, ἀγαπητὲ φίλε καὶ ἀδελφέΚαλημέρα,
ργησα νὰ σοὺ γράψω. ἈπουσίαζαΣοὺ ὀφείλω τβιογραφικὰ ποὺ τὰ φωτοτύπησα πὸ τν τόμο ποὺ ἐκδόθηκε γιὰ τὰ τριάντα χρόνια τς πισκοπικς του διακονίας.
κενο ποὺ θάθελα νὰ σὲ βεβαιώσω εναι τι ατς ὁ ἄνθρωπος ταν γιοςΖοσε γιαΕκοσι χρόνια ποτν ζησα πὸ κοντὰ τὸ ἔβλεπατὸ ἐνοίωθα. Ἀκτινοβολοσε φςγέλιο, ἤρεμο. Ἁπλς σ’ λα του.Φτωχς μέχρι τρέλαςΛιτς περίγραπτα.
Ντρέπομαι ταν ναλογίζομαι τὸ πόσες φορς λειτούργησα μαζί του κι γὼ φοροσα στολς πλούσιες κι ατς ταν πλάι μας φτωχότατος.
Θὰ σοὺ πῶ κάτι γιὰ νὰ θαυμάσεις πάνω σ’ ατό. Ἀγόρασα μία βαλίτσακάποτεγιὰ τς στολές μου ταν μετακινούμουναΔερμάτινη. Ἦλθε λοιπν στνκκλησία, ὡς τοποτηρητήςΕχε μία βαλίτσα ξύλινη –σωτερικὰ ἐπενδυμένη μὲ ταπετσαρία χάρτινησν κι ατς ποὺ ἔχουν κάτι λαϊκὰ μπαολα.ΝτράπηκαΠαπς γώΔεσπότης ατόςΤοῦ λέω, «Γέροντα δν πάει λλοΘὰ πάρετε τβαλίτσα τὴ δική μου». Ἐπαναστάτησε. «Ὄχι» μο λέει, «ἐσὺ εσαι οκογενειάρχης, ἔχεις παιδιὰ καὶ ἄλλα τέτοια». Τελικὰ τν πρε. Ὕστερα πὸ μέρες μο τηλεφώνησε. «Ἔλα νὰ πμε νλειτουργήσουμε σὲ κάποια κωμόπολη». Πάωτί νὰ δῶ. Ἡ ξύλινη...
βαλίτσα. «Πάλι τὰ ἴδια» τοῦ λέω. «Παιδάκι μουμοῦ λέει, «πιασε τόποτν δωσα σὲ μία φτωχιά».



Διαβάστε περισσότερα »

Γέρων Καλλίστρατος μιλάει για όλα

Ταινία:Το νησί